Hymn For Her (US) - West My Friend (Can) Double Bill Stamineeke Webbekom (21-06-2024) reporter & photo credits: Freddie info band: Hymn For Her - West My Friend info organisatie: Stamineeke booking (Hymn Fo Her): Rootstown (Kurt De Bont) promotion (Hymn For Her):  JohThema Promotions (Jan Janssen) promotion (West My Friend): G Promo Pr (Geraint & Deb Jones) © Rootsville 2024

Vanavond een 'Double Bill' en daarvoor gaat het richting Stamineeke te Webbekom. Op de affiche het nog niet zo gekend Canadees Folk duo 'West My Friend' uit Viktoria BC. en een hier in onze contreien de reeds zeer geliefde familie van 'Hymn For Her' met als huidige verblijfstatus; Florida. Het had de invulling van een zomers programma moeten zijn ware het niet dat de zomer ons dit jaar volledig in de steek laat. Dan maar een volksverhuizing naar binnen van het café met gelukkig geen Metal toestanden zoals in Dessel.

Het is het duo  Eden & Jeff Poynter die vanavond de spits mogen afbijten. als zijnde 'West My Friend'. We leerden ze kennen toen ze in 2019 hun album 'In Constellation' mochten ontvangen van het promotion team Geraint & Deb Jones, en daardoor waren ze vanavond dan toch niet totaal onbekend. In ons gezelschap zijn er die van 'Mine Blues' die nog even moeten bekomen, van wat mijn inziens hun beste editie ooit was, met Blues in al zijn diversiteit en ook de obligate aanwezigheid van non-profit organisatie 'The Butterflies'.

Destijds nog als trio maar nu als duo en wat nog meer is dat Eden Oliver nu de naam van Jeff Poynter heeft aangenomen en ze zo misschien op weg zijn richting 'Hymn For Her'. Met 'West My Friend' bevinden we ons in de Folk scène maat niet zomaar een alledaags duo. Met Eden op gitaar en vocals en Jeff op accordeon en vocals spelen ze het alvast niet eenvoudig en veilig maar complex en vurig, ingewikkeld en uiteindelijk meer de moeite waard.

'West My Friend' openen hier vanavond met 'Go Straight Away' en wat meteen opvalt zijn de hoge tonen à la Joni Mitchell die Eden moeiteloos komt aan te halen. Hun Folk lijkt gesmeed in een sonisch avontuurlijke akoestische muziekscène uit de westkust van Canada. Straf is dat Eden en Jeff meteen beroep doen op het 'Webbekom's Folk Choir' alsof ze op voorhand zijn gebriefd over de welwilligheid van de concertbezoekers alhier. En ja hoor, er ontstaat haast onmiddellijk een meer dan aangename sing-a-long.

Canada dat is een beetje zoals on klein België want ook daar zitten ze met een tweetalige gemeenschap en dus krijgen we met 'Tombée' er eentje in het Frans. Hun album 'In Constellation' werd opgenomen met een symfonisch concert en om dit nu op een avond als deze te combineren met enkel een akoestische gitaar en accordeon is alvast geen sinecure te noemen.

Een ander staaltje van hun kunnen kwam er met wat van oorsprong een 'Fiddle medley' is en ook met dit instrumentale interludium slagen  Eden & Jeff Poynter hier met verve. We konden de laatste jaren hier op onze media de catastrofale gevolgen wel horen over de onderdrukking van de ginds inheemse kinderen en dat zette Eden ertoe aan om er een nummer over te schrijven. Met 'How Could I Not Sing' krijgen we er eentje uit hun album 'Quiet Hum' uit 2016 en meteen zo ook een afsluitende sing-a-long en het koor laat deze 'West My Friend' hier ook nu niet in de steek. Het was zeker niet aangenaam om hun set hier te brengen tussen de opstelling van de alweer volgende band maar moeilijk gaat ook.

En zo zijn we meteen toe aan Lucy Tight, Wayne Waxtger en hun lieftallige en getalenteerde dochter Diver AKA 'Hymn For Her'. Op hun wekenlange Europese tour waren er enkel drie Belgische optredens ingeplant met als eerste vorige woensdag in de 'Rootstown Barn' te Aarschot, de dag nadien in het Pallieter Café te Herselt en vandaag hier in 't Stamineeke. Voor mezelf het tweede van drie maar voor andere die waren er dan weer alle drie bij.

Het is een certitude te noemen dat telkens ze België aandoen hun populariteit komt te stijgen. Hier waren ze met hun soms 'Hillbilly Country blues' nog te gast op de binnenkoer in 2022, je weet wel de periode toen het nog zomer was. Toen meteen een vuurdoop voor de jonge Diver op onze Belgische podia. Vandaag de dag is Diver al '17' en krijgen we zo even een flashback naar onze Vlaamse topper Will Tura met zijn nummer 'Jij Bent Nu 17 Geworden' uit 1962 en zo staat hier nu een jonge en zelfstandige muzikante voor ons. Vorige week nog als een speelse rebel met baseballpet nu de zelfzekerheid zelve.

Na hun opener 'Skook' krijgen we meteen wat nummers uit hun nieuwste album 'Bloodier Than Blood' en voor wie nu denkt dat het over 'murder ballads' gaat die zit op het verkeerde been want het 'bloed' komt van de familieband die voor dit drietal ongeëvenaard is. Met eentje uit het nieuwe album krijgen we met 'Canine Calypso' een leuk deuntje voor de kiezen waarbij de Ukelele wordt opgevist, een nummer dat werd opgedragen aan alle hondenliefhebbers en een Chihuahua. Opmerkelijk is dat de harmonie tussen de stemmen van Lucy en dochter Diver nauwkeurig op elkaar zijn afgestemd.

Met 'Guns, Porn & Jesus' krijgen we meteen een vrolijk country deuntje te beluisteren en kunnen we met moeite de kreet 'hee haw' onderdrukken, gevolgd met de titeltrack uit het album en 'Drinkin', ietws waar we al meer in thuis zijn. Met het intiemere 'Elders' belanden we zo ergens op één of andere 'Front Porch' maar doordat ze zingen; out of sight, out of mind, out of time worden we alweer betoverd door hun close harmony. Even een stukje 'Lullaby' voor hun kleinste fan hier aanwezig maar of dit veel aarde aan de dijk zal brengen valt te betwijfelen want die peuter weet zich hier te amuseren.

Terug dan naar het album 'Bloodier Than Blood' met het onheilspellende 'Dead To The World' alsof er een nieuw soort protestsong komt op te staan. Het daaropvolgende 'Kiddy Has Covid' is een primeur voor mezelf en huist een lichte rap toon in zich. Uit het abum 'Drive Till 2 Die' uit 2016 nemen Lucy, Diver en Wayne met 'Shine' ons mee richting 'The Big Easy' en beleven we zo een momentum van New Orleans blues. Alvorens we wat ragtime met 'Yakety Yak' te horen krijgen we nog iets wat op een psychedelisch stuk lijkt.

Op 'The Buzz' is het Wayne die op zijn beurt de 'LowBow Cigar Box' komt te bespelen en deinen we toch stilaan naar het einde van hun passage hier in 't Stamineeke'. Nog een relaas over onze Cowboy Henk' met 'Blue Cowboy Boots' en dan is het moment aangebroken waarop ik zat te wachten. De jazzy grooves van Diver en het verhaal over 'de' hond...begeesterend mooi! Nog eentje dan om het af te leren met Glen Miller's 'Chattanooga Choo Choo' en zo hopen we dan op een tot weerziens.

Morgen gaat het richting Gasthuisschuur te Aarschot voor 'The Circle Of Strings' met 'Carry Nation & The Speakeasy (US) en Hadacol Tremblers (B). De 'Doors' spelen om 18.00. Die van 'The Butterflies' openen na de festivals hun seizoen met de 'Wet Wheels Band' en hier op de binnenkoer krijgen we maandag de Europese première met de Amerikaanse bluegrass formatie 'The Dirty Grass Players'